درحالی بر اساس قوانین موجود هرگونه تخریب و آلودگی تالاب ممنوع است و عرصه‌های جنگلی کشور غیر قابل واگذاری به اشخاص حقیقی و حقوقی هستند که تالاب خوربردستان دیّر و جنگل‌های حرّای آن به‌دلیل جاده‌کشی و راه‌اندازی سایت پرورش میگو با خطری جدی مواجه هستند. فعالان محیط زیست منطقه می‌گویند که چنین اقدامی مانع رسیدن آب شیرین به جنگل‌های حرّا می‌شود و تخریب و نابودی آن را به دنبال دارد. سال گذشته بود که تالاب خوربردستان دیّر و جنگل‌های حرای آن در استان بوشهر در لیست تالاب‌های ثبت ملی کشور قرار گرفت. آنطور که محلی‌ها می‌گویند خوربردستان دیّر یکی از مهمترین خورهای دیّر است که بیشتر درختان حرّای آن را مردم کاشته‌اند.
حالا پس از گذشت یک سال از ثبت ملی این تالاب، بولدوزرها به جان آن افتاده‌اند. خوشحالی ثبت ملی خوربردستان دیّر، دیری نپایید چراکه کمی پس از آن یک سرمایه‌گذار محلی توانست مجوز راه‌اندازی سایت پرورش میگو را در چهار هکتار از حریم تالاب از کارگروه ماده ۱۱ استانداری - که البته محیط زیست استان نیز از اعضای اصلی آن است - بگیرد.
اما ماجرا به همینجا ختم شد. سرمایه‌گذار بولدوزرها را به جان تالاب انداخت تا جاده‌ای برای دسترسی از سایت پرورش میگو به دیّر بکشد این درحالیست که گیاه حرّا به‌شدت وابسته به آب شیرین است و ایجاد هرگونه سازه ازجمله راه دسترسی به مرکز تکثیر میگو مانع رسیدن آب شیرین به جنگل‌های حرّا می‌شود. این موضوع علاوه بر افزایش احتمال وقوع سیل هنگام بارندگی، تخریب و نابودی جنگل حرّای بندر دیّر را به دنبال دارد.
جنگل‌های حرّا اکوسیستم‌های ارزشمند و نادری هستند که میلیون‌ها سال طول کشیده تا آن‌ها ایجاد شوند همچنین این جنگل‌ها را به‌عنوان نوزادگاه آبزیان می‌شناسند و نقش زیادی در بقای آبزیان دارند. پرتوی سنگی ضمن بیان این مطالب می‌گوید: تخریب و نابودی جنگل حرّای بندر دیّر پیامد مستقیم اینگونه ساخت و سازها است و انقراض بسیاری از آبزیان تجاری ارزشمند مانند ماهی و میگو - که منبع درآمد مردم منطقه است - ازجمله آثار غیر مستقیم جاده‌کشی در این جنگل‌ها است.
فعالان محیط زیست منطقه بیم آن را دارند که اگر مسیر عبور و مرور خودروها به خوربردستان دیّر و جنگل‌های حرّا باز شود، پرندگان تالابی برای همیشه از منطقه کوچ کنند همچنین ورود پساب سایت پرورش میگو به دریا، آسیب‌های جبران ناپذیری را به این اکوسیستم وارد می‌کند و آلوده شدن دریا مرگ تدریجی جنگل‌های حرّا را به دنبال خواهد داشت. برخی دیدگاه‌های غیرعلمی نسبت به این ماجرا وجود دارد. برای مثال می‌گویند که به‌دلیل آنکه در مسیر جاده گیاهی وجود ندارد می‌توان جاده‌کشی کرد و سایت پرورش میگو راه انداخت اما نباید فراموش کنیم که بخشی زیادی از این جنگل‌ها در گذشته نیز عاری از گیاه بودند اما مردم در آن نهال کاشتند و امروز تبدیل به جنگل‌های سرسبزی شده‌اند علاوه بر این احداث جاده مسیر ورود آب به جنگل را می‌بندد.
مجوزهای صادر شده برای این اقدام مربوط به چندین سال قبل است، مجوزهایی برای توسعه شهری دیّر در منطقه تالاب و جنگل‌ها صادر شده که اشتباه است. این یعنی طرح توسعه شهری نباید در این منطقه دیده می‌شد. باتوجه به این ما پیش‌بینی می‌کنیم که مجوزهای دیگری در این منطقه صادر خواهد شد چرا که برای آن منطقه برنامه توسعه درنظر گرفته‌اند.
بر اساس ماده یک قانون حفظ و احیای تالاب‌ها هرگونه تخریب و آلودگی تالاب ممنوع است. باتوجه به اینکه این اقدام می‌تواند سبب تخریب و آلودگی تالاب شود با استناد به‌همین قانون و بررسی‌های کارشناسان قضایی می‌توان جلوی جاده‌کشی و راه‌اندازی سایت پرورش میگو را گرفت. علاوه بر سازمان محیط زیست، سازمان جنگل‌ها هم با تغییر کاربری جنگل‌های حرّا مخالفت کرده است. در نامه منصور خطاب به مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری استان بوشهر آمده است : «تمامی عرصه‌های جنگلی کشور به‌طور عام و جنگل‌های منحصر بفرد حرا به‌طور خاص، غیر قابل واگذاری به اشخاص حقیقی و حقوقی هستند و همواره تحت تملک دولت و مدیریت این سازمان قرار دارد و به موجب قوانین و مقررات موجود، تغییر کاربری این جنگل‌ها ممنوع است.»
با تمامی مخالفت‌های دستگاه‌های دولتی و سازمان‌های مردم نهاد اتخاذ تصمیم نهایی در این زمینه برعهده دستگاه قضایی است. اگر آب شیرین به جنگل‌ها حرّا نرسد، این اکوسیستم و تتوع زیستی آن در معرض خطر جدی قرار می‌گیرد. از این رو انتظار می‌رود پیش از آنکه لودرها زیستگاه را با خاک یکسان کنند دستور توقف جاده‌کشی و راه‌اندازی سایت پرورش میگو صادر شود.