انجمن بین‌المللی اکوتوریسم (TIES) نیز در تعریف اکوتوریسم می‌گوید: «بوم گردشگری سفری مسئولانه به مناطق طبیعی است که در آن محیط زیست حفظ و بر رفاه مردم محلی تأکید شود.»
اکوتوریسم و کوه‌پیمایی ورزشی است نشاط‌انگیز، سالم و انسان‌ساز که از ادوار بسیار قدیم، مورد توجه نیاکان ما بوده و ریشه در تاریخ دارد. عشق به ماجراجویی و رویت آثار بدیع طبیعت زنده همواره انسان را وادار به سیر در طبیعت و بازدید از جاذبه‌های حیرت‌انگیز می‌کند.
واژه بوم گردی معادل فارسی “اکوتوریسم” است. برای تعریف اهداف خانه جانا، بد نیست نگاهی داشته باشیم به تاریخچه و معنای بومگردی و شاخصه های یک اقامتگاه بومگردی که در زبان انگلیسی به آن “اکولوج” اطلاق میشود.
بوم گردی یا اکوتوریسم، یکی از زیر شاخه های توریسم پایدار به حساب می آید. بومگردی گونه ای از گردشگری ست که در آن علاوه بر ایجاد درآمد مالی، منافع جمعیت بومی منطقه نیز در نظر گرفته شده، همزمان اثرات منفی بر طبیعت کاهش می یابد و گردشگر، توریسم طبیعت محور را تجربه خواهد کرد.
مفهوم بومگردی قویا بر حفاظت و احیای محیط زیست تاکید داشته، و از این منظر از مفهوم کلی توریسم پایدار اندکی متفاوت است.
واژهء “اقامتگاه بومگردی” در دهه 1990 میلادی رایج شد. چنین مکانهایی به این منظور طراحی شده اند که گردشگران، در حین اقامت احساس نزدیکی با طبیعت را تجربه کنند و در عین حال، از اکوتوریسم حمایت کرده باشند.
شایان ذکر است در اغلب کشورها و مناطق جهان، استانداردهای مشخصی برای اطلاق عنوان “اقامتگاه بومگردی” وجود دارد اما، همچنان در سطح بین الملل شاخصه ها و استانداردهای مشترکی در این زمینه تعریف نشده است.
شاخصه های اقامتگاه بومگردی
اینگونه اقامتگاهها عموما در مناطق روستایی واقع شده اند و در آنها از آلودگی های معمول شهری – آلودگی صوتی، آلودگی نوری، و آلودگی هوا و آب – خبری نیست. این اقامتگاهها با جاذبه های طبیعی فاصله کمی دارند و دسترسی به این جاذبه ها برای مهمانان تسهیل شده است.
در این مکانها فرهنگ حفاظت از انرژی و محیط زیست توسط گردانندگان آنها ترویج میشود.
مسئولین یک اقامتگاه بومگردی اطلاعات کافی درباره شاخصه های زیست محیطی و گونه های جانوری و گیاهی منطقه برای مهمانان خود فراهم میکنند.
در این اقامتگاهها، برخلاف دیگر مکانهای گردشگری، هدف نهایی ایجاد درآمد های کوتاه مدت و آسیب به منابع طبیعی نیست، بلکه هدف اصلی ایجاد درآمد پایدار در کنار محافظت و نگهداری از منابع زیست محیطی مد نظر است.
منافع جوامع بومی و ساکنین مناطق طبیعی در کنار دیگر اهداف بومگردی در نظر گرفته میشود.
به مهمانان و گردشگران درباره کاهش اثرات منفی بر محیط زیست و ارزشهای یک اکوسیستم سلامت اطلاعات کافی داده میشود.
اقامتگاههای بومگردی عموما پرسنل و کارمندانی در اختیار دارند که به روشهای مرسوم توریسم مبتنی بر حفاظت اکوسیستم اشراف کامل داشته، و گردشگران را در این راستا راهنمایی میکنند.